Op weg naar de bibliotheek hoor ik  een hoop lawaai.
Tot mijn schrik zie ik dat het V&D gebouw wordt afgebroken.
Met het verdwijnen van dat  gebouw verdwijnt weer beetje nostalgie uit mijn jonge jaren.
Zestien jaar was ik toen ik ging werken bij V&D in Leiden.
Ik werd geplaatst op de afdeling Passementerie, waar juffrouw Philippo de “eerste verkoopster”was.
Dat was destijds een heel hoge functie, “eerste verkoopster”.
Ik kwam binnen als leerling en werd geacht de opdrachten van de eerste verkoopster uit te voeren.
Ik moest afstoffen, vegen, dweilen en in het magazijn goederen uitpakken.
Klanten helpen mocht ik nog niet en als een klant mij aansprak, kwam er meteen een oudere verkoopster bij om de klant te woord te staan.
Er was een sterke hiearchie onder het verkopend personeel.
Niemand werd met de voornaam aangesproken.
Elke afdeling had ook een verkoopchef.
Geluncht werd er in de “partie kamer” waar het verkopend personeel gescheiden zat van de chefs. De chefs kregen thee en koffie in kopjes, een theepot of koffiekan op een theelichtje op tafel.
Het “gewone” personeel moest koffie of thee uit grote kannen schenken in plastic bekertjes.
Toch heb ik veel plezier gehad in die tijd.
Soms ging ik met andere leerling verkoopsters onze stofdoek buiten uitslaan en liepen dan stiekem naar de overkant om kroketten te halen uit de automatiek.
O wee als je gesnapt werd, dan volgde een bezoek aan de personeelschef.
Ik werd verliefd op de chef van de tapijtenafdeling op de tweede etage en verzon allerlei manieren om even over die tweede etage te lopen. Het werd niks, hij was al getrouwd.
Ik ontmoette mijn man bij V&D. Hij kwam knopen kopen voor zijn regenjas en vroeg of ik die er voor hem wilde aanzetten. Dat deed ik, stiekem onder de toonbank. Een afspraakje volgde.
Elke dag  omsteeks 17.00 uur liep de onderdirecteur meneer vd Kerckhoff speurend over de afdelingen om te kijken of alles liep zoals het lopen moest.
Één keer werd ik op het matje geroepen door de afdelingschef: Ik had niet vriendelijk gekeken naar meneer vd Kerckhoff. Dat mocht niet weer gebeuren.
Dat zou in deze tijd toch onvoorstelbaar zijn.
Geld speelde geen rol in die tijd.
We mochten een opleiding volgen. Ik ging de avond opleiding voor de kantoorboekhandel volgen in Amsterdam samen met twee collega’s. De opleiding van drie jaar, de reis naar Amsterdam en ons eten, alles werd betaald.
Dat we soms i.p.v naar les te gaan de bloemetjes in Amsterdam buiten zetten, dat wist niemand.
Het was een heerlijke tijd. En ik heb mijn diploma voor de kantoorboekhandel gehaald.

Ach ja V&D. Het was een begrip in ons land. Helaas verleden tijd.
En nu ook het gebouw is afgebroken doet dat toch een beetje pijn.