Mijmeringen

Treurig denk na ik over de veranderingen in mijn leven door de corona crisis.
De leuke dingen die ik deed zijn sterk gedecimeerd, eigenlijk heb ik niks meer.
Geen gezellige lunches meer met de schrijfmeisjes.
We hebben enkel nog contact via app en mail.
Gelukkig sturen we nog wel maandelijks een column naar elkaar.
Ik bridge niet meer. Met mijn bridgemaatje deel ik nog af en toe een appje.
Van de andere leden van de  bridgegroep hoor ik niets meer.
Geen maandelijkse uitjes meer met de Red Hat Society. Ik kon zo genieten van onze uitstapjes..
 We kwamen op plaatsen waar we normaal gesproken nooit zouden komen.
Dat maakte het zo bijzonder.  We trokken veel bekijks met onze paars/rode outfit.
De telefoon gaat en mijn zoon wil graag mijn menig over iets hebben. We kletsen een poosje.
Weer verder met mijn column.
Er komt een appje binnen van mijn zusje.
Zij vraagt wanneer ik nou eens verder speel met het spel waar we mee bezig zijn op de telefoon.
Dus nu eerst weer verder met het spel dat we spelen.
Een paar dagen later is het prachtig weer, ik bel mijn oudste zoon en stel voor om een leuke wandeling te maken. Daar heeft hij wel oren naar.
We rijden naar Wassenaar en maken een heerlijke wandeling in de Horsten.
Broodjes en iets te drinken mee. We genieten.
Een paar dagen later belt mijn oudste zus en ook zij heeft zin om te wandelen. We spreken af en we gaan naar Hilversum en wandelen daar over de hei. Helaas nog niet in bloei.
Het is woensdag en mijn kleindochter komt uit school naar mij toe. Daar geniet ik van. Ze wordt al zo groot en begint echt een tiener te worden.
Op vrouwendag besluit ik mijn bus vriendinnen eens te appen om te vragen hoe het met iedereen gaat. Ook zij vinden het leuk om elkaar weer te zien en we besluiten met elkaar een rondje meer te lopen. Heerlijk om iedereen weer te zien.

Een paar dagen gaat de bel, gauw mijn haar even fatsoeneren. Ik verwacht niemand, dus ik heb geen idee wie er aanbelt.
Het blijkt mijn jongste zoon te zijn. Ik ben zo blij hem te zien dat ik in zijn armen vlieg.
We hebben elkaar in geen maanden gezien. Te laat bedenk ik dat we afstand moet houden.
Gauw mijn twee andere kinderen gebeld, die hier in Alphen wonen.
Met elkaar besluiten we iets te eten te bestellen. Het is zo gezellig met elkaar.
Iets wat we altijd zo normaal vonden is nu een bijzonderheid. Ik geniet.

Ineens bedenk ik dat mijn leven toch zo saai niet is. Het is anders.
Ik zit niet elke dag thuis. Ik wandel, geniet van de natuur.
Zie mijn kinderen vaak. Heb geregeld contact met vriendinnen.

Nu nog wachten totdat de terrassen weer open gaan.
Dan met een drankje en een portie bitterballen op het terras ben ik weer helemaal gelukkig.