Jumbo

Ik moet een paar boodschappen doen. Het liefst ga ik naar Albert Heijn.
Maar omdat ik speciale crackers wil hebben die alleen bij Jumbo te koop zijn, besluit ik om deze keer  alles  bij Jumbo te kopen.
Bij het vak met zuivel produkten staat een man het vak bij te vullen.
Precies op de plek waar ik zijn moet.
De man is zo’n veertig jaar oud en draagt zijn mondkapje onder zijn neus.
Ik kijk rond en wacht even en waar ik op hoopte gebeurt, de vakkenvuller loopt weg.
Ik neem zijn plaats in en zoek naar een klein potje met room.
Niet te vinden. Plotseling hoor ik geluid achter me.
De man is terug en staat vlak achter me, zo dicht bij me dat ik zelfs niet naar achter kan stappen zonder tegen hem aan te komen.
Ik draai me voorzichtig een stukje om en zeg:
“Meneer wilt u een stukje achteruit gaan, u weet toch dat we anderhalve meter afstand moeten houden”?
“Nee”zegt hij “Ik was hier het eerst”.
“nee u bent weggelopen en toen ben ik hier gaan staan” zeg ik.
“Schiet nou maar op” zegt hij “en wegwezen”.
Ik ben hierdoor zo verbijsterd dat ik er stil van ben. Ik vermoed dat er een steekje aan hem los zit.
Ik zoek verder in het vak omdat ik het toch nodig heb en voel dat hij nog dichter achter me gaat staan. Even overweeg ik een flinke elleboog stoot naar achteren te geven, maar doe het toch niet.
Bij de kassa doe ik mijn beklag en de bedrijfsleidster komt erbij.
“Ja we weten ervan, hij moet weer even onder handen worden genomen,het is iemand met een beperking” zegt ze.
Ik begrijp dat ze mensen met een beperking ook een kans geven, maar ik wil toch geen corona oplopen door zo’n figuur.
Bovendien vond ik zijn optreden bijzonder onbeschoft.
Ik heb genoeg crackers ingeslagen voor een lange tijd.
Hier bij Jumbo kom ik voorlopig niet terug.