Aanrijding

Ik ben met de auto op weg naar huis en natuurlijk gaat de Juliana brug weer dicht.
Dus wachten en wachten, er gaat veel pleziervaart doorheen.
Uiteindelijk mogen we weer door rijden. De auto voor mij blijft stilstaan.
De remlichten gaan aan en uit, maar er gebeurt niets.
Dan zie ik dat de auto achteruit begint te rollen.
Ik flits met mijn licht, hij of zij reageert niet, dus dan maar toeteren.
Ik blijf toeteren totdat de auto tegen mij aanbotst.
Er stapt een oudere man uit de auto en roept boos:
“ Wat doe je nou?  Je rijdt gewoon tegen me aan?”
Even ben ik te verbaasd om antwoord te geven. Ik stap ook uit en vraag de man of hij me niet heeft horen toeteren omdat hij achteruit rolde met zijn auto.
Nee dat heeft hij niet gehoord en ook niet gemerkt dat hij achteruit rolde.
Hij bekijkt zijn auto en zegt:
“Nou ik heb geen schade”.
 “ Maar ik wel “ zeg ik. Hij haalt zijn schouders op stapt in zijn auto en rijdt weg.
Woedend ga ik ga er achteraan, ik volg hem tot in de Foreestlaan. Ik ga daar met mijn auto dwars voor hem staan, stap uit en zeg:
“Hoe haalt u het in uw hoofd om zomaar weg te rijden, u rijdt mij aan en kijkt niet eens naar mijn schade. Hij haalt zijn schouders op en zegt:
“Wat kan mij dat schelen, ik heb geen schade”.
In mijn boosheid maak ik hem uit voor onbeschofte ouwe vent en dat ik zeker naar de politie zal gaan.
“ Prima” zegt hij en loopt slijterij De Toren binnen.
“Ouwe zuiplap ‘denk ik. Ik maak met mijn telefoon een foto van zijn kenteken.
Meteen rijd ik naar het politie bureau en doe daar mijn verhaal.
“ Heeft u veel schade” vraagt de politie beambte achter de balie.
“Nee ik heb niet veel schade, een klein krasje, dus dat valt wel mee, maar waar ik boos over ben dat die vent gewoon weg rijdt en mij laat staan” zeg ik.
“Tja” reageert ze “dat is niet netjes”.
“Ik zal even bellen” en met mijn foto achterhaalt ze zijn adres en telefoon nummer.
Het is een oud nummer dat niet meer aangesloten is en een nieuw nummer kan ze niet vinden.
“ Verder kan ik weinig voor u doen, zegt ze.
“Wordt hier verder niks mee gedaan ” vraag ik.
“Nee, het spijt me, het is vervelend, maar helaas”.
Ik druip af, boos, teleurgesteld, blijkbaar mag je gewoon dit soort streken uithalen en er niet op worden aangesproken. Bah!!