Vakantie

Al weken kijk ik er naar uit; met dochter en kleinzoon een weekje naar Frankrijk.
En dan is het zover. De auto is ingepakt en startklaar.
Vertrek is gepland om 9.00 uur.
Maar op de ochtend van vertrek zit mijn kleinzoon onder de rode uitslag.
Het is zaterdag, dus eerst even naar de HAP. Het valt mee, een allergische uitslag, een medicijn en we kunnen vertrekken. Twee uur later dan gepland.
We hebben een appartementje gehuurd en laten de verhuurster weten dat we later aankomen.
Als we de straat inrijden van ons vakantie adres slaat de schrik ons om het hart; wat een achterbuurt.
Er is niemand aanwezig zoals beloofd, maar we vinden de sleutel van het appartement in een sleutelkluisje, waarvan we de code weten.
Voor de deur van het voorportaaltje ligt een flinke steen om de deur gesloten te houden.
De deur van het appartement krijgen we niet open, het is schots en scheef.
Eindelijk lukt het, eenmaal binnen kijken we elkaar aan “moeten we hier een week verblijven”?
We griezelen ervan, wat een gribuszooi en er hangt een “putlucht”.
Maar op dit moment kunnen we nergens anders heen, dus we blijven.
De volgende dag meteen op zoek naar iets anders.
Op vijf minuten afstand vinden we een hotel naar ons zin en we verkassen.
We laten de verhuurster van het appartement weten dat we vertrokken zijn en waarom.
Dat valt fout natuurlijk, nog nooit heeft ze klachten gehad.
En ja het is een oud huis maar prachtig gerenoveerd. En smaken verschillen.
Wij zijn echt niet zo veeleisend, maar dit gaat ons echt te ver.
We willen ons geld terug.